Dom w stanie surowym zamkniętym a otwartym. Czym się różnią?

Dom w stanie surowym zamkniętym i otwartym to dwa etapy budowy domu jednorodzinnego, które mają swoje specyficzne cechy. Wybór między nimi zależy od indywidualnych potrzeb, możliwości finansowych oraz czasu, jaki inwestor jest w stanie poświęcić na realizację projektu. W poniższym artykule przyjrzymy się bliżej różnicom między tymi dwoma etapami budowy oraz ich zaletom i wadom.

Stan surowy otwarty – co to oznacza?

Stan surowy otwarty to taki etap budowy domu, w którym wykonane są już wszystkie prace związane z fundamentami, ścianami nośnymi oraz stropami. W tym przypadku nie ma jeszcze zamontowanych okien ani drzwi zewnętrznych. Budynek nie jest jeszcze odpowiednio zabezpieczony przed warunkami atmosferycznymi, takimi jak deszcz czy śnieg. Wybierając tę opcję, inwestor ma możliwość samodzielnego wyboru materiałów wykończeniowych oraz wykonawców poszczególnych prac, co może pozwolić na obniżenie kosztów inwestycji.

Stan surowy zamknięty – jakie są jego cechy?

Dom w stanie surowym zamkniętym to budynek, który oprócz elementów występujących w stanie surowym otwartym posiada także zamontowane okna, drzwi zewnętrzne oraz dach. Budynek jest już zabezpieczony przed wpływem warunków atmosferycznych, co pozwala na przystąpienie do prac wykończeniowych wewnątrz. Wybór tej opcji daje większy komfort i poczucie bezpieczeństwa, jednak wiąże się z koniecznością poniesienia wyższych kosztów inwestycji.

Czas realizacji projektu – jak wpływa na wybór?

Czas realizacji projektu również ma znaczenie przy wyborze między stanem surowym otwartym a zamkniętym. Domy w stanie surowym otwartym wymagają więcej czasu na realizację, ponieważ inwestor musi samodzielnie zorganizować prace związane z montażem okien, drzwi zewnętrznych oraz dachu. W przypadku stanu surowego zamkniętego, te elementy są już wykonane, co pozwala na szybsze przystąpienie do prac wykończeniowych. Wybór odpowiedniej opcji zależy od indywidualnych preferencji oraz możliwości czasowych inwestora.